Ambtsscheet

Politieke column

O jee. Soms kom je al onderzoekend en schrijvend steeds een stapje verder. De creativiteit van de columnist om met steeds nieuwe onderwerpen te komen, delft dan het onderspit. Het is te bizar om zomaar door te schakelen naar een rare regeling in het aanstaande belastingplan, of om een kwinkslag te maken naar het veelbesproken Borretje. Wrijven in de smeerzooi blijft dan nodig, totdat de vlekverwijderaar effectief is.

Het kan niet erger, dacht ik. Jawel, dat kan wel. Zo was daar opeens die smerige deal die de Belastingdienst met zichzelf heeft gesloten. Het is inmiddels duidelijk dat de Belastingdienst sinds de zomer 2019 onjuiste aangiftes loonheffingen indient. Het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK) verricht hierbij de feitelijke aangiftewerkzaamheden, zoals vorige week gemeld. Als de Belastingdienst een konijn in de aangifte wil hebben, dan zorgt de afdeling P-Direkt dat de haasachtige in de aangifte belandt, zo blijkt uit onderlinge communicatie met deze afdeling. Het gerommel verloopt via de post eindheffing, waarbij er geen controle is op onderliggende grondslagen, maar een totaal verzonnen bedrag door de Belastingdienst wordt doorgegeven aan P-Direkt. De boodschap vanuit BZK is duidelijk: je moet niet bij ons zijn voor de gefantaseerde loonaangiftes van de Belastingdienst. Passiviteit als beschermlaag tegen verantwoordelijkheid? Het zal wel. Ik haal ze er toch bij.

Maar eerlijk is eerlijk, de Belastingdienst speelt hier natuurlijk voor maffia. Vorige jaar heb ik Don Corleone al aangewezen. Maar er is muiterij. De foute directeur-generaal die zelf, of via zijn plaatsvervanger, expliciet goedkeuring moest geven om werknemers binnen de Belastingdienst buiten het zicht van de loonheffing te plaatsen, blijkt het lokale lachertje te zijn. Verschillende MT-leden plassen namelijk tegen het gezag van de hoogste ambtelijke baas. Zij manipuleren de aangifte loonheffing helemaal zelf, zonder daarbij rekenschap af te leggen aan het speciaal opgerichte team (zeg maar de knokploeg van de dg). Daardoor is sprake van een totaal mislukte fiscale witwasoperatie. Binnen de muren van de Belastingdienst hè.

Hoe kun je daar nog langer met trots werken, vraag ik me inmiddels echt af. Medewerkers staan in de wind en ruiken die smerige geur de hele dag. Hun eervolle ambtseed is verworden tot een stinkende ambtsscheet. Publieke belang van belastingheffing? Is er nog iemand die daarvoor staat?

De controlerende Inspecteur van de eigen dienst moet sterk in de schoenen staan. Collega’s controleren en waar nodig corrigeren, vergt lef. In het verleden ging dit best goed (denk aan het opleggen van de fiscale pensioenboete vanwege uittredende medewerkers). Kennelijk is er een wisseling van de wacht geweest. De slapjanus die de boel nu in de gaten houdt, is daar niet neergezet vanwege zijn neusje voor oplettendheid. Sterker, ik denk dat deze pias is doorgeschoven vanuit het knokploegje van de dg. 

Als je al een witwasoperatie optuigt om je eigen foute aangifte loonheffing enigszins ‘zuiver’ te krijgen, dan is het wel zaak daarbij het juiste inhoudingspercentage te hanteren. Premies voor de Zvw zijn echter onterecht weggemoffeld vanuit de gedachte dat deze al in de inkomensheffing van betrokkenen meelopen, net zoals de premies volksverzekeringen en de inkomstenbelasting. Dat is allemaal maar zeer de vraag. Zoiets moet je wel eerst nagaan of bewijzen, maar dat hoeft van de controlerend Inspecteur allemaal niet. Waarom niet? Een fiscale reden? Welnee, vanwege ‘alle te verwachten publicitaire gevolgen van dien’. 

De Belastingdienst is zo bang voor negatieve publiciteit dat zelfs het rechtbreien van een onjuiste loonaangifte vooral is gericht op het voorkomen van slecht nieuws. Enkel het correct volgen van de belastingwet zou natuurlijk leidend moeten zijn. Als de controleur van de foute controleurs ook fout is, waar staan we dan? Precies, onderaan in de beerput.