Onterechte naheffingsaanslagen parkeerbelasting voor bezorgster groentepakketten

1.1.1. Aan belanghebbende is met dagtekening 23 september 2021 een naheffingsaanslag in de parkeerbelastingen van de gemeente Rotterdam (de gemeente) opgelegd ten bedrage van € 67,06, bestaande uit € 1,76 parkeerbelasting en € 65,30 kosten voor het opleggen van de naheffingsaanslag.

1.1.2. Aan belanghebbende is met dagtekening 30 september 2021 een naheffingsaanslag in de parkeerbelastingen van de gemeente opgelegd ten bedrage van € 67,86, bestaande uit € 2,56 parkeerbelasting en € 65,30 kosten voor het opleggen van de naheffingsaanslag.

1.2. Bij uitspraken op bezwaar heeft de Heffingsambtenaar de bezwaren tegen de naheffingsaanslagen ongegrond verklaard.

1.3. Belanghebbende heeft tegen de uitspraak op bezwaar beroep ingesteld bij de Rechtbank. Ter zake hiervan is tweemaal een griffierecht geheven van € 50. De Rechtbank heeft als volgt beslist:

1.4. De Heffingsambtenaar heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld. Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend.

1.5. De mondelinge behandeling van de zaak heeft plaatsgehad ter zitting van 16 januari 2024. De Heffingsambtenaar is verschenen. Belanghebbende is, zonder bericht van verhindering, niet verschenen. Belanghebbende is bij aangetekend verzonden brief van 8 december 2023 uitgenodigd voor de mondelinge behandeling op 16 januari 2024 om 11:00 uur te Den Haag. Uit informatie van Track & Trace van PostNL blijkt dat deze uitnodiging op 9 december 2023 om 18:20 uur is afgeleverd op het bij het Hof bekende adres van belanghebbende, [postadres] . Omdat belanghebbende tijdig en op de juiste wijze voor de zitting is uitgenodigd, heeft het Hof de zaak op de zitting behandeld en nadien het onderzoek ter zitting gesloten. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt.

Feiten

2.1. Op 10 september 2021 om 11:20 uur stond de auto van belanghebbende met kenteken [kenteken 1] stil op een parkeerplaats aan de [straat 1] te [woonplaats] . Deze locatie is aangewezen als plaats waar tegen betaling van parkeerbelasting kan worden geparkeerd. Tijdens een controle met de scanauto op het genoemde tijdstip is geconstateerd dat er geen parkeerbelasting was voldaan.

2.2. Op 22 september 2021 om 14:03 uur stond de auto van belanghebbende met kenteken [kenteken 2] stil op een parkeerplaats aan de [straat 2] te [woonplaats] . Deze locatie is aangewezen als plaats waar tegen betaling van parkeerbelasting kan worden geparkeerd. Tijdens een controle met de scanauto is geconstateerd dat er geen parkeerbelasting was voldaan.

2.3. Naar aanleiding van de onder 2.1 en 2.2 vermelde constateringen heeft de Heffingsambtenaar belanghebbende de naheffingsaanslagen opgelegd.

Oordeel van de Rechtbank

3. De Rechtbank heeft geoordeeld, waarbij belanghebbende is aangeduid als eiseres en de Heffingsambtenaar als verweerder:

Geschil in hoger beroep en conclusies van partijen

4.1. In geschil is of de naheffingsaanslagen terecht zijn opgelegd, waarbij het geschil zicht toespitst op de vraag of sprake is van parkeren, zoals de Heffingsambtenaar betoogt, dan wel van onmiddellijk laden en lossen, zoals belanghebbende bepleit. Niet in geschil is dat belanghebbende haar auto’s heeft stilgezet op parkeerplaatsen aan de [straat 1] en de [straat 2] . Evenmin is in geschil dat ter zake van parkeren op die parkeerplaatsen parkeerbelasting verschuldigd is.

4.2. De Heffingsambtenaar concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank en bevestiging van de uitspraak op bezwaar.

4.3. Belanghebbende concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank.

Beoordeling van het hoger beroep

5.1. Ten tijde van het opleggen van de naheffingsaanslagen was de heffing van parkeerbelasting in de gemeente Rotterdam gereguleerd in de gemeentelijke Verordening parkeerregulering en parkeerbelastingen 2021 (de Verordening). Volgens artikel 1 van de Verordening wordt, voor zover hier van belang, onder parkeren verstaan: “gedurende een aaneengesloten periode doen of laten stilstaan van een motorvoertuig, anders dan gedurende de tijd die nodig is voor en gebruikt wordt tot het (...) onmiddellijk laden of lossen van goederen, op binnen de gemeente gelegen voor het openbaar verkeer openstaande terreinen of weggedeelten, waarop dit doen of laten staan niet ingevolge een wettelijk voorschrift is verboden”. Deze bepaling is vrijwel gelijkluidend aan artikel 225, lid 2, van de Gemeentewet.

5.2. Onder het begrip “onmiddellijk laden en lossen” moet worden verstaan het bij voortduring inladen of uitladen van zaken van enige omvang of enig gewicht, onmiddellijk nadat het voertuig tot stilstand is gebracht en gedurende de tijd die daarvoor nodig is. Het moet gaan om zaken van een zodanige omvang of gewicht dat zij niet of bezwaarlijk op een andere wijze dan per voertuig ter plaatse kunnen worden gehaald of gebracht. Zie HR 7 maart 2014, ECLI:NL:HR:2014:445, BNB 2014/115, en HR 12 mei 1999, ECLI:NL:HR:1999:AA2760, BNB 1999/257.

5.3. Zoals de Rechtbank in rechtsoverweging 7.2 van haar uitspraak heeft vastgesteld, is tussen partijen niet in geschil dat belanghebbende heeft aangegeven aan het bezorgen te zijn door middel van de belettering op haar auto’s en een poster onder de voorruit daarvan, en heeft de Heffingsambtenaar niet bestreden dat zij met de desbetreffende auto uitsluitend heeft stilgestaan voor het uit de auto halen van pakketten, het lopen naar de adressen waar de pakketten moesten worden afgegeven, het afleveren van de pakketten, het innemen van (de verpakking van) oude pakketten, het teruglopen naar de auto en het in de auto plaatsen van (de verpakking van) oude pakketten.

5.4. Anders dan de Heffingsambtenaar blijkens zijn opmerking ter zitting van het Hof veronderstelt, heeft de Rechtbank niet vastgesteld dat belanghebbende bij de parkeerincidenten een afleverbon heeft uitgeschreven, maar heeft zij in rechtsoverweging 4.3 slechts in algemene zin een oordeel gegeven over het vragen en verkrijgen van een ontvangstbevestiging door een bezorger. Daarbij wijst het Hof erop dat, anders dan de Heffingsambtenaar kennelijk meent, tot de handelingen die redelijkerwijs noodzakelijk zijn voor de afgifte of ontvangst van zaken, volgens rechtsoverweging 3.5 van het in 5.2 genoemde arrest van de Hoge Raad van 7 maart 2014 ook de afgifte van een ontvangstbewijs kan behoren.

5.5.1. Evenals de Rechtbank, acht het Hof aannemelijk dat belanghebbende per parkeerincident meerdere pakketten met groente en/of fruit voor een week aan het rondbrengen was.

5.5.2. De Heffingsambtenaar stelt evenwel dat belanghebbende bij elk parkeerincident niet meer dan één pakket op het desbetreffende adres aan het bezorgen was en dat dit pakket niet van een dergelijk gewicht of omvang is dat het onder de uitzondering voor laden en lossen valt. De Heffingsambtenaar heeft namelijk uit de door hem overgelegde informatie op de website van belanghebbende afgeleid dat het gewicht van de groentepakketten varieert van 200-250 gram tot 2,5 kilo, en dat de omvang van de kistjes waarin deze zitten, ongeveer 40 cm x 31 cm x 10,5 cm bedraagt.

5.5.3. Naar het oordeel van het Hof volgt uit de door de Heffingsambtenaar overgelegde routeoverzichten dat belanghebbende bij de stop op de [straat 2] op twee adressen een groente- en/of fruitpakket heeft afgeleverd; een pakket voor twee personen en een pakket voor vier personen. Wat betreft de stop op de [straat 1] is het het Hof niet duidelijk of belanghebbende naast een groente- en/of fruitpakket, gelet op de extra vermelde lettercodes, wellicht nog andere zaken heeft afgeleverd. Het door de Heffingsambtenaar genoemde minimumgewicht van de pakketten moet berusten op een vergissing, aangezien volgens de websitegegevens 200-250 gram het gewicht voor ‘hoofdgroente’ per persoon per dag is, de pakketten voor minimaal drie dagen zijn en telkens meer bevatten dan alleen ‘hoofdgroenten’. Het Hof leidt verder uit de websitegegevens af dat: i) een medium ‘combibox’ 1200-1500 gram groente bevat en daarnaast een ‘bijgroente’ en fruit voor twee personen voor drie dagen; ii) het grootste groentepakket 3200-4000 gram groente bevat en daarnaast twee ‘bijgroenten’ voor vier personen voor vier dagen; iii) een fruitpakket in totaal 2 à 2,5 kilo weegt en in combinatie met een groentepakket kan worden besteld; en iv) bestellingen kunnen worden aangevuld met andere producten uit de webwinkel, waaronder – naar belanghebbende onbetwist heeft gesteld – zuiveldozen waarvan het gewicht dat van de groentepakketten ver kan overtreffen. Wat betreft de omvang van de pakketten heeft belanghebbende de door de Heffingsambtenaar gestelde maat van de kistjes (40 cm x 31 cm x 10,5 cm) in zoverre betwist dat de hoogte niet steeds 10,5 cm is maar varieert, afhankelijk van de bestelling. Het Hof acht aannemelijk dat belanghebbende ook kistjes gebruikt die hoger dan 10,5 cm zijn.

5.5.4. Gelet op hetgeen in 5.5.3 is vermeld, is het Hof van oordeel dat de pakketten die belanghebbende bezorgt van een zodanige omvang of gewicht zijn dat zij niet of bezwaarlijk anders dan per auto kunnen worden gebracht. Het door de Heffingsambtenaar genoemde alternatief van bezorging per fiets of bromfiets van de pakketten acht het Hof niet realistisch, zeker niet nu belanghebbende ook lege verpakkingen inneemt. Bovendien is het Hof met de Rechtbank van oordeel dat ook rekening moet worden gehouden met het feit dat belanghebbende niet alleen pakketten op de desbetreffende adressen aan de [straat 1] respectievelijk de [straat 2] aan het bezorgen was, maar, zoals zij onweersproken heeft gesteld, ook pakketten ter bezorging bij andere klanten bij zich had. Het bezorgen van de pakketten en het innemen van lege verpakkingen kan ook om die reden bezwaarlijk anders dan per auto worden uitgevoerd, en dat geldt dan ook voor de zich in voorkomend geval daartussen bevindende pakketten die afzonderlijk beschouwd ook op een andere wijze dan per auto hadden kunnen worden gebracht.

5.6. Het Hof komt tot de conclusie dat belanghebbende tijdens beide parkeerincidenten bezig was met “onmiddellijk laden en lossen” in de zin van de in 5.2 genoemde jurisprudentie van de Hoge Raad. Dat brengt mee dat zij ingevolge artikel 1 van de Verordening geen parkeerbelasting was verschuldigd. Het hoger beroep van de Heffingsambtenaar is dus ongegrond.

Proceskosten

6.1. Het Hof ziet geen aanleiding voor een veroordeling in de proceskosten, aangezien het Hof niet is gebleken dat belanghebbende voor vergoeding in aanmerking komende kosten heeft gemaakt.

6.2. Nu de uitspraak van de Rechtbank in stand blijft, wordt van de Heffingsambtenaar een griffierecht geheven van € 548.

Beslissing

Het Gerechtshof:

• bevestigt de uitspraak van de Rechtbank; en

• gelast dat van de Heffingsambtenaar een griffierecht wordt geheven van € 548.

Deze uitspraak is vastgesteld door F.G.F. Peters, in tegenwoordigheid van de griffier M.G. Kastelein. De beslissing is op 15 februari 2024 in het openbaar uitgesproken.