In loods aangetroffen onveraccijnsde sigaretten; naheffing van ruim € 2,9 miljoen
Hof Den Bosch, 17 januari 2024
Gerelateerde content
- Wet en parlementaire geschiedenis(2)
- Internationale regelgeving
- Lagere regelgeving
- Besluiten(1)
- Jurisprudentie(86)
- Commentaar NLFiscaal
- Literatuur
- Recent(7)
Samenvatting
Op 4 juni 2018 is de politie binnengetreden in een loods. Daarbij zijn 15.479.150 sigaretten aangetroffen, die niet voorzien waren van het in Nederland vereiste accijnszegel. Verder werden er in de loods goederen aangetroffen die zijn te relateren aan de fabricage van sigaretten. In de loods waren op het moment van binnentreding twee personen aanwezig, te weten X (belanghebbende) en A.
De Inspecteur heeft naar aanleiding van de bevindingen uit het FIOD-onderzoek en de aangetroffen sigaretten aan X een naheffingsaanslag accijns opgelegd van € 2.925.404. Hof Den Bosch laat de naheffingsaanslag evenals in eerste instantie Rechtbank Zeeland-West-Brabant in stand.
X is op 4 juni 2018 aangetroffen in een loods met sigaretten, die niet waren voorzien van accijnszegels. Er was dus voor de sigaretten geen accijns geheven overeenkomstig de toepasselijke bepalingen van het Unierecht en de nationale wetgeving. Daarmee is X in ieder geval betrokken bij het voorhanden hebben van sigaretten door een ander dan X. In het midden kan blijven of X zelf de sigaretten voorhanden had. X is in wezen risicoaansprakelijk voor het voorhanden hebben door een ander dan hijzelf voor de accijns die is verschuldigd voor onveraccijnsde goederen.
Het beroep op de onschuldpresumptie van artikel 6, lid 2, EVRM faalt. Het artikel is in deze zaak, zonder boete, niet van toepassing.
BRON
Uitspraak op het hoger beroep van belanghebbende, wonend in woonplaats (Bulgarije), domicilie gekozen hebbend te plaats 1, hierna: belanghebbende, tegen de uitspraak van de rechtbank Zeeland-West-Brabant (hierna: de rechtbank) van 30 juni 2022, nummer BRE20/5532 in het geding tussen
belanghebbende
en
de inspecteur van de Belastingdienst, hierna: de inspecteur.
1. Ontstaan en loop van het geding
1.1. De inspecteur heeft een naheffingsaanslag in de accijns over 4 juni 2018 opgelegd.
1.2. Belanghebbende heeft bezwaar gemaakt. De inspecteur heeft uitspraak op bezwaar gedaan en het bezwaar ongegrond verklaard.
1.3. Belanghebbende heeft tegen deze uitspraak beroep ingesteld bij de rechtbank. De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard.
1.4. Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de rechtbank hoger beroep ingesteld bij het hof. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.
1.5. De zitting heeft plaatsgevonden op 15 december 2023 in ’s-Hertogenbosch. Daar zijn verschenen namens belanghebbende, zijn gemachtigde [gemachtigde] , tot zijn bijstand vergezeld van [persoon 1] , alsmede namens de inspecteur [inspecteur 1] en [inspecteur 2] .
1.6. Het hof heeft aan het einde van de zitting het onderzoek gesloten.
2. Feiten
2.1. Door de Fiscale Inlichtingen en Opsporingsdienst van de Belastingdienst (Belastingdienst/FIOD) is onderzoek gedaan naar het voorhanden hebben van de accijnsgoederen die niet overeenkomstig, de bepalingen van de Wet op de accijns (Wet) in de heffing betrokken zijn. Het dossier met de naam ‘ [dossiernaam] ’ bevat een overzichtsproces-verbaal (OPV).
2.2. Belanghebbende is op maandag 4 juni 2018 op heterdaad aangehouden door een hulpofficier van Justitie van de Belastingdienst/FIOD in een loods in [plaats 2] . In de loods is een hoeveelheid van 15.479.950 stuks sigaretten, zonder accijnszegels, van onder meer de merken [sigarettenmerken] aangetroffen. Daarnaast zijn er goederen aangetroffen die zijn te relateren aan de productie van sigaretten, zoals filters, papier en folie, etc. en zogenaamde 'blancs', ongevouwen pakjes sigaretten, van verschillende merken. In de loods werden belanghebbende en [persoon 2] aangetroffen en aangehouden, in verband met de vermoedelijke betrokkenheid bij het strafbare feit van het opzettelijk voorhanden hebben van accijnsgoederen die niet volgens de bepalingen van de Wet in de heffing zijn betrokken. Verder werden er in de loods goederen aangetroffen die zijn te relateren aan de fabricage van sigaretten. De loods is geen accijnsgoederenplaats als bedoeld in artikel 1a, lid 1, onderdeel b, van de Wet.
2.3. Blijkens het OPV is belanghebbende vier maal verhoord. In het OPV zijn deze verhoren samengevat.
2.4. Blijkens het OPV is [persoon 2] drie maal verhoord. In het OPV zijn deze verhoren samengevat.
2.5. Met dagtekening 30 oktober 2018 heeft de inspecteur de naheffingsaanslag opgelegd naar een bedrag van € 2.925.404.
2.6. Belanghebbende is door de politierechter veroordeeld tot 6 maanden onvoorwaardelijke gevangenisstraf vanwege het opzettelijk voorhanden hebben van accijnsgoederen die niet volgens de bepalingen van de Wet in de heffing zijn betrokken. Belanghebbende is niet in hoger beroep gegaan.
3. Geschil en conclusies van partijen
3.1. Het geschil betreft het antwoord op de vraag of de naheffingsaanslag ten onrechte is opgelegd.
3.2. Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de naheffingsaanslag. De inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de rechtbank.
4. Gronden
Ten aanzien van het geschil
4.1. De inspecteur heeft de naheffingsaanslag opgelegd, omdat volgens hem het belastbaar feit ‘uitslag tot verbruik’ heeft plaatsgevonden en belanghebbende de belastingplichtige is.
4.2. Onder ‘uitslag tot verbruik’ wordt verstaan: het voorhanden hebben van een accijnsgoed buiten een accijnsschorsingsregeling wanneer over dat goed geen accijns is geheven overeenkomstig de toepasselijke bepalingen van het Unierecht en de nationale wetgeving. De accijns wordt geheven van de persoon die de accijnsgoederen voorhanden heeft of enig andere persoon die bij het voorhanden hebben door een ander ervan betrokken is.
4.3. Belanghebbende stelt dat hij niet de persoon is die de onveraccijnsde sigaretten voorhanden heeft gehad noch bij het voorhanden hebben door een ander ervan betrokken is geweest.
4.4. De Wet is een implementatie van de Richtlijn 2008/118/EG. Dit houdt in dat het begrip ‘voorhanden hebben’ een Unierechtelijk begrip is, dat Unierechtelijk moet worden uitgelegd. Ook het begrip ‘betrokken zijn bij het voorhanden hebben door een ander’ van onveraccijnsde acccijnsgoederen is een Unierechtelijk begrip, dat Unierechtelijk moet worden uitgelegd.
4.5. Uit de wetsgeschiedenis bij de implementatie van de Richtlijn 2008/118/EG per 1 april 2010 blijkt het volgende:
4.6. Het begrip ‘de persoon die de accijnsgoederen voorhanden heeft’ als bedoeld in artikel 8, lid 1, letter b, van Richtlijn 2008/118/EG ziet in het gewone spraakgebruik op een persoon die deze goederen fysiek tot zijn beschikking heeft. Volgens Unierecht is niet relevant of de desbetreffende persoon een recht of enig belang kan doen gelden met betrekking tot die goederen. Sinds de inwerkingtreding van Richtlijn 2008/118/EG per 1 april 2010 is - anders dan voorheen - volgens Unierecht evenmin relevant of deze persoon weet of redelijkerwijs had behoren te weten dat voor die goederen accijns wordt verschuldigd (er geldt geen wetenschapsvereiste). Uit de omstandigheid dat behalve de persoon die de accijnsgoederen voorhanden heeft, iedere andere persoon die is betrokken bij het voorhanden hebben van accijnsgoederen door een ander, in artikel 8, lid 1, letter b, van Richtlijn 2008/118/EG is aangewezen als schuldenaar, moet worden afgeleid dat de richtlijngever een ruime kring van personen heeft aangewezen als schuldenaar van de accijnsschuld.
4.7. Belanghebbende is op 4 juni 2018 aangetroffen in een loods met sigaretten, die niet waren voorzien van accijnszegels. Er was dus voor die sigaretten geen accijns geheven overeenkomstig de toepasselijke bepalingen van het Unierecht en de nationale wetgeving. Daarmee is belanghebbende in ieder geval betrokken bij het voorhanden hebben van sigaretten door een ander dan belanghebbende. In het midden kan blijven of belanghebbende zelf de sigaretten voorhanden had.
4.8. Dat belanghebbende niet wist dat er sigaretten in de loods lagen en ook niet wist dat daarvoor geen accijns was voldaan is, anders dan belanghebbende betoogt, sinds 1 april 2010 - anders dan voorheen - niet meer relevant, zie onder 4.6. Belanghebbende is in wezen risicoaansprakelijk voor het voorhanden hebben door een ander dan hijzelf voor de accijns die is verschuldigd voor onveraccijnsde goederen.
4.9. Belanghebbende heeft zich tijdens het onderzoek op de zitting beroepen op de onschuldpresumptie van artikel 6, lid 2 EVRM. Naar vaste jurisprudentie betreft het heffen van belasting niet de ‘determination of civil rights and obligations’ in de zin van artikel 6 EVRM. Gelet hierop en omdat in onderhavige zaak (ook) geen bestuurlijke boete (criminal charge) aan de orde is, is dit artikel dus niet van toepassing.
4.10. Belanghebbende heeft zich tijdens het onderzoek op de zitting beroepen op ‘het materiele rechtszekerheidsbeginsel’. Belanghebbende mocht erop vertrouwen dat de Uniewetgeving en de nationale wet zoals die gold tot 1 april 2010 in stand zou blijven, zodat het zogenoemde wetenschapsvereiste in stand zou blijven, aldus belanghebbende. Deze stelling vindt geen steun in het recht.
Tussenconclusie
4.11. Het gelijk is aan de zijde van de inspecteur.
Ten aanzien van het griffierecht
4.12. Het hof ziet geen aanleiding om het griffierecht te laten vergoeden.
Ten aanzien van de proceskosten
4.13. Het hof oordeelt dat er geen redenen zijn voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 Algemene wet bestuursrecht.
5. Beslissing
Het hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.
De uitspraak is gedaan door P. Fortuin, voorzitter, A.J. Kromhout en B.G. van Zadelhoff, in tegenwoordigheid van X.J. Köhlen, als griffier. Aangezien de voorzitter verhinderd is om de uitspraak te ondertekenen wordt deze door A.J. Kromhout ondertekend. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 17 januari 2024.
