HR 81 RO: Inzicht in ramingen ten aanzien van opbrengstlimiet

Samenvatting

X (belanghebbende) was in 2020 eigenaar en gebruiker van een woning, gelegen in het Hoogheemraadschap Delfland. Aan X zijn aanslagen in de watersysteemheffing gebouwd, de ingezetenenheffing en de zuiveringsheffing opgelegd.

X heeft beroep (ongegrond) en hoger beroep ingesteld.

Hof Den Haag verwerpt het standpunt van X dat sprake is van schending van de hoorplicht. Het bevestigt verder het oordeel van Rechtbank Rotterdam dat de Heffingsambtenaar geen algemene beginselen van behoorlijk bestuur heeft geschonden en evenmin blijk heeft gegeven van vooringenomenheid jegens X. Ook heeft de Heffingsambtenaar in beroep niet gehandeld in strijd met de goede procesorde.

In de arresten van 24 april 2009 (07/12961, ECLI:NL:HR:2009:BI1968) en 4 april 2014 (12/02475, ECLI:NL:HR:2014:777) heeft de Hoge Raad enkele (verzwaarde) eisen gesteld aan de motivering van de betwisting door de Heffingsambtenaar van het standpunt van de belanghebbende dat de geraamde baten van een retributie of bestemmingsheffing van een decentrale overheid, de geraamde lasten ter zake overschrijden. De eerste eis houdt in dat de Heffingsambtenaar, indien de belanghebbende aan de orde stelt dat de geraamde baten van in casu de geheven watersysteemheffing en de zuiveringsheffing de geraamde ‘lasten ter zake’ overschrijden, inzicht moet verschaffen in de desbetreffende raming(en). Hieraan is voldaan, aldus het Hof. Het Hof komt niet toe aan de beoordeling of de Heffingsambtenaar aan de tweede eis heeft voldaan.

Het hoger beroep is ongegrond.

De Hoge Raad heeft op 5 juli 2024 het beroep in cassatie tegen deze uitspraak verworpen onder verwijzing naar artikel 81 Wet RO.