HR 81 RO; vermogensetikettering cultuurgrond

Samenvatting

X (belanghebbende) en zijn echtgenote dreven in de vorm van een stille maatschap één onderneming op het gebied van het houden van vleeskuikens en het verbouwen van akkerbouw- en tuinbouwproducten.
X heeft vanaf 2007 cultuurgrond verpacht. In 2008 heeft hij de eigendom van 4.10.29 ha cultuurgrond verworven en die volgens hem vanaf 2009 ook verpacht. Sinds 2011 wordt alle cultuurgrond verpacht en worden er geen akkerbouw- en tuinbouwproducten meer verbouwd. De gesloten pachtovereenkomsten waren kortlopend. X heeft de cultuurgrond ook na 2011 tot zijn ondernemingsvermogen gerekend.
Hij is in 2015 gestopt met het houden van vleeskuikens.
In geschil is of bij de gedeeltelijke staking in 2011 de cultuurgrond verplicht privévermogen vormde (standpunt X) dan wel keuzevermogen vormde, waarbij X heeft gekozen voor ondernemingsvermogen (standpunt Inspecteur).
Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat bij gedeeltelijke staking de activa van het gestaakte deel niet als verplicht privévermogen moeten worden aangemerkt. Dit betekent dat X de cultuurgrond ook na 2011 in redelijkheid tot zijn ondernemingsvermogen kon blijven rekenen, hetgeen hij ook heeft gedaan, en dat bij de staking in 2015 (van de rest) van de onderneming tot de stakingswinst behoort de boekwinst op de cultuurgrond. Gelet hierop is het hoger beroep van de Inspecteur gegrond.
In dat geval is tussen partijen in geschil of de 4.10.29 ha cultuurgrond die op 29 september 2008 is gekocht, nimmer tot het ondernemingsvermogen had kunnen worden gerekend, omdat deze grond vanaf de aankoop steeds is verpacht.
Zo deze stelling niet tardief zou moeten worden verklaard, ziet het Hof niet in waarom deze grond tot het verplichte privévermogen zou moeten worden gerekend. Het Hof volgt het standpunt van de Inspecteur.
De Hoge Raad heeft op 28 juni 2024 het beroep in cassatie tegen deze uitspraak verworpen onder verwijzing naar artikel 81 Wet RO.